Ζωγραφίζοντας ξανά!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ!

Μετά από πολύ καιρό αποφάσισα να  ζωγραφίσω ξανά. 

Έφτιαξα το πρώτο τριαντάφυλλο και θέλησα να σας το δείξω. 

Πώς σας φαίνεται; Τί φτιάχνω;

Κι επειδή δεν έχω τίποτα άλλο να σας πω, θα αντι-γράψω, εδώ, μία ιστοριούλα που βρήκα σε ένα πολύ-πολύ παλιό περιοδικό.

Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ

Ένα λουλούδι σε μιά κοιλάδα, φυτρωμένο στη μέση του καλοκαιριού και διψασμένο φώναζε στο σύννεφο που περνούσε.

-Ε! συ που πετάς στους αιθέρες, ρίξε σε μένα λίγη δροσιά. Πνίγομαι, δεν αντέχω. Θα χαθώ.

Και το σύννεφο αδιάφορο είπε.

-Θα το σκεφτώ. Πρώτα να τελειώσω άλλες δουλειές. 

Και πράγματι, όταν τελείωσε τη δουλειά του γύρισε και έρριξε νερό στο λουλούδι, μ΄ αυτό πια είχε ξεραθεί, είχε χαθεί, κι΄  όλος ο χείμαρρος δεν το ζωντάνευε.

Έτσι συχνά η δυστυχία του άλλου μας βρίσκει αδιάφορους. Κι΄ όταν πέσει από τα δεινά του τρέχουμε στον τάφο του. Μα τότε όσο κι΄ αν κλάψωμε  κι΄ ό,τι κι΄ αν κάνωμε είναι αργά. Όταν έπρεπε φερθήκαμε αδιάφοροι και ψυχροί. 

****

ΝΑ΄ΣΤΕ ΚΑΛΑ! 

 Το περιοδικό: "Το Χαρούμενο Σπίτι", τεύχος του 1957